به گزارش پایگاه خبری بااقتصاد، صنعت بیمه که از سال ۱۳۱۴ در ایران متولد شد ذاتا با ریسک همراه است چرا که فعالیت اصلی آن پوشش ریسک است. در واقع با نبودن ریسک وجود صنعت بیمه معنایی نخواهد داشت؛ اما همواره شرکت‌های این صنعت در تلاش‌اند تا فاصله منفی بین درآمد و و هزینه‌های را کاهش دهند و حاشیه سود خود را بالا نگه دارند.

شرکت‌های حاضر در این صنعت با صدور بیمه‌نامه در شاخه‌های مختلفی چون زندگی، حادثه، درمان، شخص ثالث و ... ریسک‌های مربوط به این حوزه‌ها را پوشش می‌دهند.

شرکت‌های بیمه‌ای نباید انتظار کسب سود از فروش حق بیمه را داشته باشند و یکسان بودن صدور حق بیمه و خسارت‌ها برای این شرکت‌ها قابل قبول به شمار می‌رود. برای جلوگیری از زیان حاصل از فعالیت بیمه‌ای، این شرکت‌ها باید از محل سود سرمایه‌گذاری‌ها هزینه‌های جاری خود را تامین کنند و همچنین با ایجاد بازه‌ی زمانی طولانی‌تر بین صدور حق بیمه و پرداخت خسارت موجب بهبود سودآوری خود شوند.

از این رو بیمه عمر به دلیل داشتن گپ زمانی بین صدور حق بیمه و پرداخت خسارت بالاترین حاشیه سود را در بین رشته‌های مختلفی بیمه‌ای دارا است.

بر خلاف بیمه عمر رشته‌های درمان وشخص ثالث به دلیل فاصله کم زمانی پرداخت خسارت و صدور حق بیمه و همچنین قیمت گذاری دستوری عمدتا زیان‌ده هستند.

شرکت‌های بیمه باید حداقل ۳۰ درصد از منابع خود را به صورت سپرده بانکی یا اوراق با تضمین دولت نگه داری کند و همچنین می‌تواند تا حداکثر ۴۰ درصد از منابع خود را در شرک‌های بورسی سرمایه‌گذاری کنند.

تهدیدها و فرصت‌های صنعت بیمه

به طور کلی هر صنعتی دارای فرصت‌ها و تهدیدهایی هست که سرمایه‌گذار با دانستن و بررسی آن‌ها باید تشخیص دهد که آیا خرید سهام شرکت‌‌های فعال آن صنعت برایش سود به ارمغان می‌آورد یا نه.

مذاکرات وین و زمزمه‌های رفع تحریم‌ها یک فرصت برای این صنعت به شمار می‌رود؛ چرا که نبود تحریم می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد ساختاری جهت توافق شرکت‌های بیمه‌ای ارائه دهنده خدمات بیمه اتکایی باشد.

ایجاد رشته‌های جدید حق بیمه، همچون بیمه عمر که از حاشیه سود بالایی برخوردار است، کاهش رفت‌وآمد در سطح کشور در پی انتشار ویروس کرونا و در نتیجه کاهش خسارت پرداختی برای رشته بیمه شخص ثالث و بالا رفتن آگاهی مردم نسبت به ضرورت داشتن بیمه از مهم‌ترین فرصت‌های این صنعت به شمار می‌رود.

از طرفی عدم رشد نرخ حق بیمه صادره متناسب با تورم با توجه به قیمت‌گذاری دستوری، بالا رفتن آمار سرطان و بیماری‌های تحت پوشش بیمه با توجه به سبک زندگی جدید مردم، گران شدن دیه، بالا رفتن قیمت دلار و در نتیجه آن قطعات خودرو، عدم قائل شدن تفاوت در قیمت حق بیمه با توجه به تفاوت ریسک و وجود ناوگان حمل و نقل فرسوده در کشور از بارزترین تهدیدهای صنعت بیمه به شمار می‌روند.

نگاهی کلی به وضعیت شرکت‌های بیمه در بازار سرمایه

صنعت بیمه کشور متشکل از یک شرکت بیمه دولتی، ۲۴ شرکت بیمه غیردولتی، ۶ شرکت بیمه در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی و ۲ شرکت بیمه اتکایی است که در این بین تعداد ۲۶ شرکت در بازار بورس و فرابورس حاضر هستند. ارزش بازار این صنعت در حال حاضر حدود ۱۱۵ هزار میلیارد تومان بوده و تقریبا ۳/ ۱ درصد از ارزش کل بازار بورس و فرابورس را به خود اختصاص داده است.

در میان صنایع فعال در بازار سرمایه، بیمه به لحاظ ارزش بازاری در جایگاه هفدهم قرار دارد.

بزرگ‌ترین شرکت بیمه به لحاظ ارزش بازاری شرکت بیمه پاسارگاد و کوچک‌ترین شرکت بیمه بر اساس همین معیار، شرکت بیمه آرمان است. بر اساس آخرین گزارش‌های عملکرد ۱۲ ماهه شرکت‌های بیمه، سود خالص این صنعت بیش از ۲۸۶۰ میلیارد تومان بوده که با حذف شرکت‌های زیان‌ده متوسط نسبت قیمت به سود هر سهم (P/ E) این صنعت حدود ۷/ ۳۹ واحد و اندکی بیش از متوسط نسبت قیمت به سود هر سهم برای کل بازار به میزان ۳۶ واحد است. ترکیب پرتفوی حق بیمه‌های صنعت بیمه کشور از ۵/ ۳۴ درصد بیمه‌های شخص ثالث و مازاد، ۵/ ۷ درصد بیمه بدنه و ۹/ ۲۲ درصد بیمه‌های درمان تشکیل شده است که علاوه بر ضریب خسارت بالای رشته‌های شخص ثالث و درمان، در شرایط فعلی نیز تحت تاثیر متغیرهای ذکر شده قرار گرفته‌اند.

در نتیجه بررسی عملکرد شرکت‌های بیمه و توجه به وضعیت ذخایر خسارت آنها که از گذشته همواره مساله پراهمیت و با ابهامات فراوانی بوده نشان می‌دهد که در رشد قیمتی آنها باید احتیاط بیشتری به خرج داد و برای انتخاب مناسب‌ترین سهم از این گروه تحلیل‌های دقیقی صورت گیرد.