ریسک انرژی:

با افزایش قیمت گاز و زغالسنگ موج افزایش قیمت ها را داریم بطوریکه :

اوره به سطح ۸۱۰ دلار رسید و متانول بالاتر از ۴۵۰ دلار معامله شد. قیمت روی به یک قدمی ۴۰۰۰ دلار رسید، مس از ۱۰ هزار دلار عبور کرد، پلی اتیلن سبک به ۱۶۵۰ دلار رسید و.....

این ارقام نشان می دهد تقریبا تمامی کالاها به اندازه ای رشد قیمت داشته اند که اثر رشد انرژی را جبران می کند. در محصول مانند اوره رشد قیمت علاوه بر جبران قیمت انرژی جهش سود ایجاد می کند. رفتار قیمت فولاد با توجه به انرژی بری بالا عجیب است. با نرخ برق فعلی احتمالا باید منتظر جهش قیمت فولاد هم باشیم.

پایداری نرخ ها

بنظر می رسد دستکم تا پایان زمستان آشفتگی در بازارها ادامه داشته باشد و مردم اورپا (مرفه های بی درد) هم کمی سختی تحمل کنند. اما در بلند مدت هم بنظر می رسد کاهش مصرف سوختهای فسیلی از جمله زغالسنگ بتواند نرخها را در سطوحی بالاتر از قبل بحران حفظ کند که البته پایینتر از نرخ های فعلی خواهد بود.

از نگاهی بورسی اینکه بازار نرخ های فعلی محصولات را پرایس می کند یا منتظر تثبیت باقی می ماند اگر یک سوال میلیون دلاری نباشد سوال ۱۰۰۰ دلار هست!

صنایعی صادراتی

این صنایع با فرمول فعلی منتفع می شود مگر اینکه مبنا تغییر کند. مثلا نرخ گاز فولاد از ۳۰ درصد خوراک به ۵۰ درصد برسد. البته تغییر در مبنای قیمت گاز بعید است چون با نرخ های فعلی هم بسیاری از صنایع کشش ندارند. نرخ برق برای صنایع بزرگ همان فرمول ECA است که با نرخ گاز فعلی ممکن است فرمول تغییر کند. بطور کلی اکثر صنایع بزرگ ریسک زیادی ندارند (اگر فولاد هم روند وارد موج صعودی شود) و شاید صنعتی مانند آلومینیوم باید نگران تغییر مبنای نرخ برق باشد.

صنایع داخلی

صنایع داخلی عموما یک حاشیه سود ثابتی را حفظ می کنند. یعنی مثلا اگر یک کارخانه لبنیات ۱۰ درصد سود ناخالص دارد اگر انرژی بیشتر شود همین مقدار را حفظ می کند. اینجا ریسک بیشتر از جهت افت تقاضا است. چرا که قیمت گرانتر در برخی صنایع تقاضا را کم میکند که نیاز دارد دقیقتر بررسی شود.