در مورد مدیریت سرمایه:
برای معامله در بازار هم باید سهم مورد نظر رو در قیمت مناسب خرید و هم در حجم مناسب
در مورد قیمت مناسب ده ها روش میشه گفت که به شما کمک میکنند سهم مناسب پیدا کنید. مثلا یک فیلتر خاص این سهام مناسب رو برای شما پیدا میکنه و شما تکنیکالی موقعیتشون تایید میکنید. بعد از این کار شما باید حدضرر مربوط به نماد رو مشخص کنید. این کار رو هم با چندین روش میشه مشخص کرد اما مرسوم ترین روش استفاده از حمایت های قبلی است.
حالا شما باید حجم ورود به سهم رو مشخص کنید. در بازار و بین تکنیکالیست ها مرسومه وقتی حدضرر رو تعیین میکنند بر اساس فاصله قیمت تا حدضرر و میزان ریسکشون، حجم ورود رو مشخص میکنند. مثلا سهم ۱۰۰۰ تومنه و حدضرر روی ۸۰۰ تومن. معامله گر میزان ریسکش رو بر اساس شخصیت و میزان تحملش ۴ میلیون تومن قرار میده. این ۴ میلیون تومن رو اگر به ۲۰۰ تومن که اختلاف بین قیمت فعلی و حدضرر هست تقسیم کنید میشه ۲۰۰۰۰ عدد سهم. این ۲۰۰۰۰ عدد سهم میشه حجمی که شما میتونید بر اساس ریسکتون، خرید کنید. شالوده یک دوره یکی دو میلیون تومنی همین چند خط بود که در کانال ها فروخته میشه!
اما این نوع مدیریت سرمایه که توضیحش همین چند خط بود مشکلاتی داره:
۱) در این روش میزان نقدشوندگی نماد در نظر گرفته نشده. فرض کنید ریسک بنده ۱۰ میلیارد تومن هست. طبق مثال گفته شده در بالا حجم ورودی من میشه ۵۰ میلیون عدد سهم. در صورتی که حجم معاملات سهم کمتر از ۵۰ میلیون سهم باشه عملا این سیستم هیچ کارایی نداره!
۲) زمان هایی در بازار همه سهام در صف فروش قفل میشوند که در این صورت حتی ۱۰ هزار سهم هم نمیشود فروخت و حدضرر رعایت کرد چه رسد به ۵۰ میلیون عدد سهم (اشاره شده در مثال قبل)
۳) بدلیل مرسوم بودن این نوع مدیریت ریسک بسیاری از معامله گران حدضرر خود را حمایت قبلی قرار میدهند و با از دست رفتن این حمایت اقدام به فروش میکنند طوری که سهم حتی قبل از رسیدن به حد ضرر صف فروش میشود و امکان خروج در نقطه مورد نظر وجود ندارد بنابراین میزان ریسکی هم که توسط شخص در نظر گرفته شده رعایت نمیشود. بنابراین معامله گری که میخواد جلوتر از معامله گران دیگر اقدام به خروج کند باید روش دیگری داشته باشد.
مهدی راد