مشابه همین اتفاق در سال ۹۷ هم رخ داد.

در آن مقطع مبنای نرخ های پایه نرخ دلار ۴۲۰۰ تومانی جهانگیری بود اما بعد از مدتی به دلیل برهم خوردن عرضه و تقاضا در بازار ، التهاب در بورس کالا و فشاری که بر صنایع وارد شد و همچنین رشد شدید قاچاق معکوس کالاها و عدم تمایل صنایع به عرضه بیشتر ، دولت مجبور شد نرخ را به ۵۵۰۰ تومان و سپس به ۸۰۰۰ تومان و بعد از آن با راه اندازی سامانه نیما به نرخ نیمایی تغییر دهد.

همین اتفاق باعث رشد بازار و جهش فروش و سود شرکت ها شد و رشد نرخ پایه محصولات پتروشیمی باعث شد تا سود این شرکت ها در گزارشات فصلی صعودی شده و نسبت P/E بازار تعدیل شود. به عبارت ساده ، تحلیلگر ها نرخ های ۴۲۰۰ تومان رو در تحلیل های خودشون فراموش کردند و با نرخ های نزدیک تر به نرخ بازار آزاد سود شرکت هارو پیش بینی کردند که این باعث افت نسبت P/E Forw بازار میشد.

سودی که پالایشی ها در آن مقطع از محل موجودی کالا شناسایی کردند هم به شدت بر جو بازار تاثیرگذار بود و باعث شد بازار روندی رو بگیره که احتمالا فعالان بازار زمستان سال ۹۷ به بعد رو خاطرشون هست.