این فشارها و تنشهای مکرر که در بالا گفتیم وقتی به صورت چرخه های زیاد مدام تکرار میشه باعث فروپاشی اون ماده یا بدن انسان میشه
وقتی دچار تنش و استرس هستیم
هورمون کورتیزول ترشح میشه تا از بدن ما در مقابل تهدیدهای مختلف مراقبت کنه
اما وقتی مدام در وضعیت تنش و نفرت و خشم و استرس قرار دارید .
تعادل مواد شیمیایی و هورمون کورتیزول بهم می خورد که این باعث آسیب بدن می شود.
بهم خوردن تعادل کورتیزول در بدن
بر قلب و متابولیسم و سیستم ایمنی تاثیر می گذارد.
سطح ترشح کورتیزول وقتی بالا باشد .
باعث از بین رفتن پروتئین های محیطی بدن می شود ( پروتئین های سلولی و کلاژن ها )
که این از ورود اسیدهای آمینه به سلولهای محیطی جلوگیری میکنه و باعث افزایش اسیدهای آمینه خون میشود.
افزایش اسیدهای آمینه در خون منجر به کاهش مصرف گلوکز خون میشود.
کاهش مصرف گلوکز منجر به تجمع گلوکز خون و رشد ذخیره گلیکوژن میشود .
یعنی تنش مدام و بهم خوردن تعادل کورتیزول بدن باعث افزایش قند خون می شود.
همچنین اسیدهای چرب آزاد خون هم بالا می رود و بمرور
بیماریهای قلبی عروقی و فشار خون هم بوجود می آید.
در کنار این موارد با بر هم خوردن تعادل کورتیزول
متابولیسم و سوخت و ساز بدن نیز دچار آسیب می شود.
در واقع این فرآیند نه تنها باعث کاهش روند چربی سوزی می شود، باعث افت توده عضلانی نیز می شود.
🔹به عبارتی قرار گرفتن مداوم در وضعیت تنش بیش از حد اجازه نمیدهد سیستم ایمنی بدن به وظیفه اصلی خود عمل کند.
بدن بجای اینکه انرژی خود را صرف مقابله با عوامل تهدید خارجی کند
باید مدام درگیر تنشهای داخلی باشد
که از جامعه و خانواده و محیط افراد به فرد وارد می شود.