دولت همان طور که تسهیلات تکلیفی رو دوش بانک ها گذاشته
رو دوش شرکتهای بزرگ فولادی و فلزی هم یکسری تکالیف گذاشته
مثل سرمایه گذاری این شرکتها رو زیرساخت های کشور از ساخت نیروگاه برق تا ...
چرا چون دولت پول نداره تو زیرساخت ها سرمایه گذاری کنه و برای بخش خصوصی هم بخاطر عدم بهره وری نمیصرفه
یعنی مهم نیست اصلا سرمایه گذاری در این طرح ها برای شرکت توجیه اقتصادی داره یا نه
هر جا دولت تکلیف کنه اینا باید وارد میدان بشن
در واقع دولت سوبسیدی که در بخش های مختلف به صنایع داده به طرق دیگر داره ازشون پس میگیره
استخدام های چند برابری ،کمک های اجتماعی از کمک به ستاد کرونا تا ...
طرح های توسعه و سرمایه گذاری های تکلیفی
یا ارزهاشون با اختلاف ۵۰۰ تومان بدهند به واردکننده ها( اختلاف دلار نیما و سنا)
یا قیمت گذاری دستوری و ممنوعیت صادرات برای کنترل التهابات داخلی
این وسط البته هزینه های تحریم و هزینه های تصمیمات سیاسی هم از جیب صنایع پرداخت میشه
یکسری سوبسید هم مثل قیر رایگان یا اوره با تخفیف بالا به جهاد کشاورزی ،لاتاری خودرو و ...هم هست که از جیب سهامدار و سرمایه گذار به جیب دلالان نورچشمی سرازیر میشه