این همه هیاهو در کوتاه مدت

امروز درحالی از رشد نرخ بهره بین بانکی، فشار به نهادها برای خرید اوراق دولتی و بلوکه کردن منابع آنها سخن می گوییم و درگیر هیاهو در کوتاه مدت شده ایم که چرایی این اتفاقات و اثرات این اقدامات در بلند مدت مشخص و واضح است.

تلاش برای جبران کسری بودجه با تلاش برای جبران کسری بودجه به «هر قیمتی» متفاوت است و نشان می دهد که اوضاع بسیار وخیم تر از آن چیزی است که چهار مسئول بی تخصص در عمل و ماهر در گفتار به خورد مردم می دهند. شاید اگر کاکتوس اعتماد به نفس آنها را داشت، سالی ۳ بار موز می داد و حداقل مزیتی ایجاد می کردند.

رفع تحریم تنها یک سرعت گیر است

بهترین پرتفوی بلند مدت در ایران، کمترین سهم ریال و اوراق را دارد.

بودجه دارای بخش منابع و مصارف است. یکی از مهمترین بخش های منابعی بودجه، درآمدهای نفتی است که این بخش به دلیل وابستگی به نرخ های جهانی، حتی در صورت نبود محدودیت صادراتی، پر نوسان می باشد. بخش مهم دیگر درآمدها از محل اخذ مالیات است که می شود روی آن ساعت ها بحث کرد که این بخش در نظام اقتصادی معیوب کشور درآمدی که باید ایجاد کند را نمی کند.

بودجه کشور همیشه تراز عملیاتی منفی داشته است (کسری بودجه). این تراز منفی با مثبت شدن تراز مالی و واگذاری های دارایی های سرمایه ای پوشش داده می شود. بخش واگذاری دارایی سرمایه ای در زمان تحریم از کار افتاده و دولت ها به ناچار تراز مالی را با انتشار بیشتر اوراق مثبت می کنند و تا می توانند از چاپ پول بهره مند می شوند.

اما نتیجه این تلاش برای جبران کسری بودجه چیست؟ تولید ناخالص ملی با ثبات است؟ پاسخ کاملا منفی است. پس منابع کجا صرف می شوند؟ منابع صرف هزینه های غیر مولد می گردد. چرا ؟ چون دولت کارفرما است.

نتیجه تلاش برای جبران کسری بودجه و صرف غیر کارای منابع بودجه چه می شود؟ تورم

اگر تحریم ها برداشته شود چه؟

اگر تحریم ها برداشته شود اتفاق خاصی برای ساختار اقتصادی کشور نخواهد افتاد. چون این ساختار بر پایه نگاه اشتباه بنا نهاده شده است. رفع تحریم نمی تواند این نگاه را حذف کند چون درآمد عده ای در وجود این نگاه ها است.

در صورت عدم رفع تحریم ها، تقریبا دولت در مسیر ورشکستگی مالی حرکت می کند. قبلا هم گفته شده است که مشکلات کشور ناشی از تحریم نیست و بیشتر در گرو سو مدیریت های داخلی است. اما چرا کشور نیاز به رفع تحریم دارد؟ چون همچنان بی تخصصان و یا افرادی سر کار هستند که منافع عده ای خاص را تامین می کنند نه مردم. رفع تحریم تنها یک سرعت گیر در مقابل سقوط بیشتر شاخص های اقتصادی است. تنها یک سرعت گیر نه سد ! نقدینگی با همان سرعت رشد خواهد کرد، سرمایه گذاری همچنان نزولی خواهد بود و...

مخلص کلام

درگیر نوسانات کوتاه مدت نباشیم. ماهیت بازار سرمایه بر بلند مدت بودن آن است و البته این به معنای رفتار منفعل سرمایه گذار نیست و باید دائما با آنالیز و بررسی، بهترین گزینه ها را انتخاب کند و دست به تغییرات بزند. بهترین پرتفوی سرمایه گذاری بلند مدت در ایران، پرتفوی ای است که کمترین سهم ریال و اوراق را داشته باشد و بیشتر سهم آن در بازار سهام و بازار کالایی قرار گیرد. بخش نقد و ارواق هم صرفا برای نیازهای ماهیانگی است. چند سال بعد می توان این پرتفوی سرمایه گذاری را بیشتر مورد بررسی قرار داد. البته این پرتفوی برای افرادی پیشنهاد می شود که قدرت پذیرش ریسک دارند و این ریسک به معنای دیوانگی و قمار نیست. همین اوراق و همین سپرده بانکی در نظام اقتصادی که این همه مشکلات ساختاری دارد بدون ریسک نیست.

برای افرادی که ریسک پذیر هستند

سهام / طلا / ارز / مسکن / اوراق و سپرده / نقد، می تواند پرتفوی بلند مدت باشد که سهم اوراق و سپرده و نقد بسیار ناچیز است

برای افرادی هم که ریسک پذیر نیستند نظام اقتصادی کشور چیزی جز تنزل قدرت خرید در بلند مدت را ندارد.