اقتصادآنلاین - روزبه راد ، یواز پاتریوت یکی از تولیدات شرکت روسی یولانوفسک است که از سال ۲۰۰۵ به لیست محصولات این کمپانی راه پیدا کرده و گفته شده که حتی نمونه‌هایی از آن به کشور آلمان نیز صادر شده است.
حتی برخی گمانه‌زنی‌ها خبر از عرضه مدل پیکاپ یواز پاتریوت به ایالات متحده می‌دهند که در صورت صحت می‌تواند پیشرفت قابل‌توجهی برای کمپانی روسی یواز تلقی شود؛ چراکه استانداردهای کشور ایالات متحده آمریکا در برابر خودروهای وارداتی بسیار سخت‌گیرانه‌تر از سایر نقاط جهان است و اگر پاتریوت قادر باشد آزمون‌های استانداردسنجی این کشور را با موفقیت پشت سر بگذارد، آنگاه شایسته است که کیفیت بالای خود را به رخ حریفان بکشد و ستاره‌ای کاملا درخشان در کارنامه عملکردش به ثبت برساند.
در هر صورت پاتریوت در دو نسخه شاسی بلند خانوادگی و پیکاپ مهمان بازار خودرو کشورمان است و از همین رو بهتر دیدیم تا به بررسی مشخصات یواز پاتریوت، قیمت، امکانات و سایر ویژگی‌های این خودروی روسی بپردازیم. البته گفتنی است که تمرکز ما در اینجا بیشتر روی نسخه شاسی بلند پاتریوت خواهد بود.
بررسی مشخصات یواز پاتریوت از نظر طراحی
به احتمال قوی بزرگترین و متواترترین انتقادی که به پاتریوت وارد می‌شود، طراحی قدیمی و اصطلاحا جعبه‌مانند این خودرو است که شمایلی متناسب با خودروهای آفرودر ژاپنی دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی را به نمایش می‌گذارد. مسلما چنین سبک طراحی بدنه‌ای برای خودرویی که در دهه سوم قرن ۲۱ میلادی روی خط تولید حضور دارد، اصلا و به هیچ وجه قابل قبول نیست.
تنها کافی است نگاهی به سبک طراحی کراس اوورهای چینی بیندازید تا متوجه شوید که یواز پاتریوت چقدر از قافله عقب مانده است؛ به‌ویژه که شاکله اصلی فرم بدنه این شاسی بلند روسی در اوایل قرن بیست و یکم شکل گرفته و از سال ۲۰۰۵ تاکنون با تغییرات ظاهری نه‌چندان گسترده در بازار به فروش می‌رسد. خصوصا اگر از نمای بغل به شاسی بلند جدید سروش دیزل نگاه کنید، می‌توانید اشکال هندسی ساده به سبک برخی شاسی بلندهای ژاپنی نظیر نیسان پاترول خودمان را در آن مشاهده کنید و پی به قدمت زبان طراحی این خودرو ببرید.
طراحی نمای روبرو هم گرچه تا حدودی به‌روزتر به نظر می‌رسد اما سنخیت و تطابق زیادی با سایر قسمت‌های بدنه این خودرو ندارد و درمجموع باید گفت که UAZ پاتریوت اگر حدود ۱۵ تا ۲۰ سال گذشته به بازار عرضه می‌شد، می‌توانست یکی از جذاب‌ترین و زیباترین شاسی بلندهای بازار لقب بگیرد، اما شرایط فعلی کاملا نسبت به گذشته متحول شده و این سبک از طراحی‌های بدنه دیگر شمار عظیم طرفداران را به خود جلب نمی‌کند. بنابراین به احتمال قوی، ظاهر پاتریوت چه در بین کارشناسان و چه در جمع مشتریان عادی امتیاز بالایی به دست نخواهد آورد و به باد انتقاد نیز گرفته خواهد شد.
بررسی طراحی کابین پاتریوت
درون کابین یواز پاتریوت با طراحی نه‌چندان پیچیده داشبورد مواجه خواهید شد که گرچه خیلی زیبا به نظر نمی‌رسد اما سادگی تقریبا دلنشینی در پس چهره آن نهفته است که می‌تواند موجب رضایت حداقلی برخی مشتریان شود.
اینجا همه چیز تقریبا از پلاستیک خشک و فشرده به رنگ تیره ساخته شده و در این بین تزیینات نقره‌ای رنگ حال و هوای فضای کابین را تا حدودی تلطیف کرده اند. وجود پنل نمایشگر مالتی مدیا در میانه فوقانی داشبورد، اندکی بر جنبه‌های فناورانه و نوین تاکید دارد و طراحی غربیلک فرمان نیز می‌تواند تا حدودی دلنشین و جذاب به نظر برسد.
صندلی‌ها فرم مناسبی دارند، بدن سرنشین را تا حد امکان در برمی‌گیرند و حمایت خوبی از آن به عمل آورند. فوم به کار رفته در آن‌ها هم خیلی سفت به نظر نمی‌رسد و احتمالا در مسافرت‌های طولانی و یا حین عبور از مسیرهای ناهموار آفرودی کمتر موجب ناراحتی و کوفتگی بدن سرنشینان خواهد شد. وجود زیرآرنجی بزرگ بین دو صندلی جلو نیز ضمن آنکه موجبات راحتی بیشتر سرنشینان جلو را فراهم آورده، محفظه‌ای نسبتا جادار جهت قراردادن لوازم کوچک را نیز در اختیار کاربران می‌گذارد.
کابین این خودرو به‌ویژه از ناحیه سر بسیار جادار است و سرنشینان می‌توانند با آزادی کامل از حضور در صندلی‌های ردیف اول یا دوم این ماشین روسی لذت ببرند و با محدودیت چندانی نیز مواجه نشوند. همچنین صندوق عقب پاتریوت نیز فضایی بسیار وسیع را در اختیار اسباب و لوازم مسافرتی گردشگران و خانواده‌ها قرار خواهد داد تا بتوانند با دغدغه کمتری به طبیعت‌گردی و مسافرت بپردازند.
مشخصات فنی یواز پاتریوت
این شاسی بلند روسی به منظور تامین قوای محرکه خود یک پیشرانه ۲.۵ لیتری را به خدمت گرفته تا بتواند قدرتی معادل ۱۴۹ اسب بخار در ۵۰۰۰rpm و گشتاور ۲۳۵ نیوتن متر در دور موتور ۲۶۵۰ rpm را به وسیله یک گیربکس دستی پنج سرعته ساخت شرکت هیوندای و دو عدد دیفرانسیل با قفل الکترونیک، به سوی تمامی چرخ‌ها ارسال کند. این خودرو حدود ۲۱۲۵ کیلوگرم وزن دارد و مجاز است تا حدود ۵۲۵ کیلوگرم بار یا مسافر با خود جابجا کند.
حداکثر سرعت محصول جدید سروش دیزل حدود ۱۵۰ کیلومتر بر ساعت خواهد بود و در این بین به طور میانگین رقمی معادل ۱۱.۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر سوخت مصرف خواهد کرد که قطعا برای یک پیشرانه ۲.۵ لیتری رقم نسبتا بالایی ارزیابی می‌شود و با توجه به باک سوخت ۶۸ لیتری این خودرو، می‌توان پیش‌بینی کرد که صاحب آن باید دفعات بیشتری نسبت به سایر محصولات کراس اوور امروزی به پمپ بنزین مراجعه کند.
ترمزهای جلو از نوع دیسکی، ترمز عقب کاسه‌ای، سیستم تعلیق جلو از نوع غیرمستقل فنر لوله‌ای مجهز به میل تعادل و سیستم تعلیق عقب از نوع غیرمستقل با دو محور نیم بیضوی طولی مجهز به میل تعادل، از جمله دیگر مشخصات فنی این خودرو به شمار می‌روند.
ابعاد UAZ پاتریوت
طول: ۴۷۸۵ ، عرض: ۱۹۰۰ ،ارتفاع: ۱۹۱۰ میلی‌متر
فاصله بین محورها: ۲۷۵۰ میلی‌متر
امکانات یواز پاتریوت سروش دیزل
پاتریوت سروش دیزل برخلاف انتظار امکانات رفاهی و ایمنی نسبتا قابل قبولی را در خود جای داده است که از جمله می‌توان به سیستم مالتی مدیا لمسی به همراه سامانه نویگیشن و پورت usb و کارت حافظه و اتصال از طریق بلوتوث، سیستم الکترونیکی مدیریت انتقال نیرو به سمت چرخ‌ها، حالت رانندگی آفرود، سامانه تثبیت‌کننده سرعت یا کروز کنترل، گرمکن صندلی‌های جلو و عقب، گرمکن فرمان، تهویه مطبوع اتوماتیک، سامانه کنترل پایداری، ترمز ضد قفل abs و دو عدد کیسه هوا و... اشاره کرد.
تجربه رانندگی با پاتریوت سروش دیزل
این خودرو در اصل یک اتومبیل آفرودر است که با نیازهای خانوادگی همسو شده و سعی دارد خود را به‌عنوان یک محصول شهری در دل مشتریان امروزی جای دهد. بنابراین همان ابتدا که پشت فرمان پاتریوت می‌نشینید، سرسختی و زمختی نسبی آن را به خوبی احساس خواهید کرد.
همچنین ارتفاع نسبتا بالای موقعیت صندلی راننده نسبت به سطح زمین به اضافه ابعاد وسیع پنجرهها سبب شده تا کاربر سطح تسلط مناسبی نسبت به قسمت روبه‌رو و فضای کنار خودرو داشته باشد. البته ابعاد بزرگ این محصول باعث می‌شود تا رانندگی با آن در ترافیک‌های شهری نیازمند تبحر و مهارت بالاتری نسبت به سایر کراس‌اوورها باشد.
در شروع حرکت پاتریوت چندان چابک به نظر نمی‌رسد که با توجه به وزن دو هزار و ۱۲۵ کیلوگرمی این خودرو نیز چندان دور از انتظار نخواهد بود. با این حال پاتریوت می‌تواند شتاب نسبتا معقول جهت تردد در شهر یا جاده‌های بین شهری را برای شما فراهم آورد. صندلی‌های این خودرو نیز خیلی سفت به نظر نمی‌رسند و تا حد امکان سعی دارند تا خستگی را از بدن شما دور نگاه دارند. سیستم تعلیق گرچه خیلی نرم عمل نمی‌کند اما می‌تواند هندلینگ عادی و آسایشی تقریبا متقاعدکننده را برای کاربران مهیا سازد.
متاسفانه فقدان سیستم ترمز دیسکی در عقب موجب می‌شود تا نتوانیم انتظاراتمان را از ترمزهای پاتریوت بالا ببریم و بهتر بود که از انواع دیسکی برای ترمز عقب این خودرو سنگین وزن استفاده می‌شد تا کاربران بتوانند اطمینان بیشتری به قدرت ترمزهای این محصول نسبتا سنگین وزن روسی داشته باشند. البته در حالت عادی قدرت بازدارندگی و توقف ترمزهای پاتریوت تقریبا مناسب است اما برای سرعت‌های بالا قطعا ترمزهای چهارچرخ دیسکی عملکرد بهتری را از خود نشان خواهند داد.
از طرف دیگر ما در اینجا با یک خودروی ویژه آفرود مواجه هستیم که می‌تواند به‌ویژه در حالت چهارچرخ محرک و با توجه به ارتفاع مناسب از سطح زمین بعلاوه کورس رفت‌وبرگشت مناسب سیستم تعلیق به دلیل فاصله زیاد تایرها تا سطح درونی گلگیر، قابلیت آفرود نسبتا مطلوبی را از خود به نمایش بگذارد.
در این خودرو راننده قادر است با کلید گردان الکترونیکی نحوه انتقال قدرت به سوی چرخ‌ها را در سه حالت ۲H یا دو دیفرانسیل عقب سبک، ۴H یا چهارچرخ محرک سبک و ۴L یا چهارچرخ محرک سنگین ویژه آفرودهای سخت و عبور از مسیرهای صعب‌العبور، تغییر دهد و از قابلیت‌های مناسب آفرود یا بیراهه نوردی این خودرو لذت ببرد.
قیمت و رقبای یواز پاتریوت
با قاطعیت می‌توان گفت که قیمت یواز پاتریوت که به طور رسمی از سوی سروش دیزل اعلام شده می‌تواند بزرگترین سد در برابر موفقیت این خودرو در بازار ایران تلقی شود. چراکه شرکت سازنده مبلغی حدود ۸۸۰ میلیون تومان را برای پاتریوت از مشتریان طلب کرده است. این قیمت در محدوده یا فراتر از بهای کراس اوورهای بسیار مدرنی همچون بهمن دیگنیتی، فیدلیتی چری تیگو ۷ قرار می‌گیرد و حتی مشتریان می‌توانند با پرداخت چنین مبلغی در بازار به خرید نمونه‌های دست دوم شاسی بلندهای کره‌ای مثل هیوندای سانتافه دی ام و توسان دو دیفرانسیل اقدام کنند و یا در عوض به سراغ پیکاپ های چینی مثل آمیکو آسنا یا جک تی ۸ بروند.
بنابراین به احتمال قوی مشتریان خانوادگی و یا حتی آفرودرهای حرفه‌ای چنین مبلغی را صرف خرید پاتریوت نخواهند کرد و به جای آن به سراغ سایر محصولات و به‌ویژه خودروهای دست دوم خواهند رفت.
با این حساب اگر سروش دیزل همچنان روی چنین مبلغی به‌عنوان قیمت نهایی پاتریوت تاکید داشته باشد، انتظار ما این است که این محصول نتواند جایگاه شایسته‌ای در بازار ایران برای خود کسب کند.