یک زمان هایی در زندگی به یک جایی میرسی
که احساس میکنی دیگه خیلی چیزها برات مهم نیست
چیزی اصلا خوشحالت نمیکنه
زل میزنی به چند تا عکس قدیمی و برای لبخندهایی که در اون عکسها هست و الان نیست هم حسرت میخوری
با خودت میگی
چرا دیگه ما ایرانی ها شاد نیستیم؟
واقعا چرا؟
یادت میاد کلی مشکلات پشت در منتظر این مردم است که اصلا بهشون اجازه شادی را نمیده
کورنا
تورم
بی پولی
افزایش جرم و جنایت
دلار
سکه
حقوق اداره کار
براستی اصلا چه فرقی میکنه اسم رییس جمهور فلان کشور چی باشه وقتی قرار نیست در مملکت خودمان چیزی درست بشه؟
در مملکتی که روزانه چند هزار میلیارد تومان توسط سود سپرده بانکی نقدینگی داره اضافه میشه
نشسته ایم دست به دعا برداشته ایم در آمریکا برایمان فرجی رخ بدهد؟