به گزارش « دنیای بورس » به نقل از روزنامه همشهری، براساس آمارهای رسمی، قانونگذاران، مقامات عالی‌رتبه و مدیران، بالاترین درآمد در میان کل گروه‌های شغلی دارند
آمارها نشان می‌دهد در سال۹۸ به واسطه رشد بورس و اجاره مسکونی، ترکیب درآمدهای سالانه خانوارها تغییر کرده و ۵۱.۴درصد آن از محل درآمدهای متفرقه، به‌خصوص درآمدهای بورس و اجاره تامین شده است.
اطلاعات و داده‌های منتشر شده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، از وضعیت درآمدی خانوارهای ایرانی در سال گذشته حاکی از آن است که متوسط درآمد سالانه اظهار شده هر خانوار شهری به ۵۴میلیون‌و۱۰۰هزار تومان رسیده است. بررسی ترکیب این درآمدها از اثرگذاری رشد قیمت سهام در بورس و افزایش اجاره‌بهای مسکونی بر عایدی خانوارهای ایرانی حکایت دارد.
ترکیب درآمد خانوارهای شهری
در سال۱۳۹۸ متوسط درآمد اظهار شده سالانه هر خانوار شهری با ۲۴.۴درصد افزایش نسبت به سال قبل به ۵۴میلیون‌و۱۰۰هزار تومان رسیده است که به‌طور میانگین ۳۲.۵درصد از کل آن از مشاغل حقوق‌بگیری تامین شده و ۱۶.۱درصد از آن نیز حاصل فعالیت در مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی بوده است.
نکته قابل توجه در بررسی ترکیب درآمد خانوارهای شهری در سال۹۸ این است که در این سال ۵۱.۴درصد درآمدها از محل درآمدهای متفرقه (و نه درآمد حاصل از حقوق‌بگیری و مشاغل آزاد) تامین شده است.
بررسی اطلاعات منتشر شده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشان می‌دهد که در سال گذشته، درآمد خانوارهای شهری حاصل از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری نسبت به سال قبل ۲۱.۲درصد، درآمد حاصل از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی ۱۷.۸درصد و درآمدهای متفرقه ۲۸.۸درصد افزایش داشته است.
به عبارت دیگر؛ بیشترین افزایش درآمد، در بخش درآمدهای متفرقه بوده است که به‌زعم کارشناسان این وزارتخانه می‌توان آن را ناشی از افزایش اجاره بهای مسکن و تحولات بورس در سال۱۳۹۸ دانست.
سهم یارانه در درآمدها
آمارها نشان می‌دهد در سال۱۳۹۸ بالغ بر ۷۲.۹درصد از درآمدهای یک خانوار شهری از منابع پولی تامین شده که مبلغ آن ۲۱.۳درصد بیشتر از سال قبل است اما سهم آن از مجموع درآمدهای خانوار ۱.۸درصد نسبت به سال۹۷ کاهش نشان می‌دهد. براساس این آمارها، در سال۹۸ بیشترین متوسط درآمد پولی سالانه یک خانوار شهری معادل ۳۲.۵درصد از درآمدهای متفرقه و پس از آن حقوق‌بگیری خصوصی و تعاونی با سهم ۲۵.۳درصد تامین شده است. همچنین به‌طور میانگین ۴.۱درصد از درآمدهای پولی خانوارهای شهری از محل یارانه دولتی و ۲.۷درصد از آن از محل کمک هزینه (کمک‌های دریافتی خانوار از سازمان‌های اجتماعی و موسسات خیریه و دریافتی‌های انتقالی از خانوارهای دیگر) به‌دست آمده است.
تحقیقات نشان می‌دهد در سال۱۳۹۸ در ۴دهک اول درآمدی، بیشترین درآمد پولی سالانه یک خانوار شهری حاصل از حقوق‌بگیری بخش خصوصی و تعاونی بوده و از دهک پنجم به بعد، بیشترین درآمد پولی یک خانوار شهری از محل درآمدهای متفرقه (از جمله حقوق بازنشستگی، اجاره بهای مسکن شخصی، درآمدهای بورسی، سپرده بانکی، ارث و...، تامین شده است. به‌زعم کارشناسان وزارت کار، این آمارها اهمیت معاملات بورس، سود حاصل از سپرده‌های بانکی و درآمد حاصل از اجاره بهای مسکن در زندگی افراد در دهک‌های مختلف درآمدی را تایید می‌کند؛ به‌گونه‌ای که با حذف این منابع درآمدی، جایگاه بسیاری از افراد در دهک‌های درآمدی جابه‌جا خواهد شد.
در حوزه درآمدهای متفرقه پولی، خانوارهای شهری واقع در دهک نهم با کسب ۳۵.۳درصد و خانوارهای شهری واقع در دهک هشتم و دهم با کسب ۳۳.۵درصد، بیشترین سهم را از این درآمدها به‌خود اختصاص داده‌اند. در مقابل خانوارهای دهک‌های پایین بخش قابل توجهی از درآمدهای خود را از محل دریافت یارانه دولتی تامین کرده‌اند؛ به‌گونه‌ای که یک خانوار شهری واقع در دهک اول ۱۴.۶درصد و یک خانوارشهری واقع در دهک دوم ۹درصد از مجموع درآمدهای پولی خود را از منبع یارانه دولتی کسب کرده است.
مکث | جیب پرپول مقامات
بررسی متوسط درآمد سالانه هر خانوار شهری برحسب گروه شغلی سرپرست خانوار نشان می‌دهد از مجموع ۹گروه شغلی عمده در کشور، بالاترین سطح درآمدی به خانوارهایی اختصاص داشته که سرپرست آنها در گروه «قانونگذاران، مقامات عالی‌رتبه و مدیران» اشتغال داشته است.
براساس آمارها، متوسط درآمد این خانوارها در سال۹۸ به ۱۰۵میلیون تومان رسیده که دوبرابر میانگین کشور و ۳برابر میانگین درآمد سالانه کارگران ساده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد در سال گذشته، از مجموع ۹گروه شغلی عمده، درآمد ۴گروه شغلی بالاتر از میانگین و درآمد ۵گروه شغلی پایین‌تر از میانگین کشور بوده است. در حقیقت درآمد خانوارهایی که سرپرست آنها در گروه‌های «قانونگذاران، مقامات عالی‌رتبه و مدیران»، «متخصصان علمی و فنی»، «تکنسین‌ها و دستیاران» و «کارمندان امور اداری و دفتری» اشتغال دارد، بالاتر از میانگین درآمد خانوارهای شهری کل کشور است درحالی‌که خانوارهایی که سرپرست آنها در گروه‌های «کارکنان خدماتی و فروشندگان»، «کارکنان ماهر کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری»، «صنعتگران و کارکنان مشاغل صنعتی»، «متصدیان و مونتاژکاران ماشین‌آلات و رانندگان وسایل نقلیه» و «کارگران ساده»، از درآمدی پایین‌تر از میانگین درآمد خانوارهای شهری کل کشور برخوردار بوده‌اند.