کوتاه از دنیای کریپتو

🔸 کمیته بازل، برای وضع مقررات برای فعالیت بانک‌ها در حوزه کریپتو پیشنهادی داده که اگه توسط کشورها پذیرفته بشه، که خواهد شد، عملا بانک‌ها رو از ورود به این حوزه منع می‌کنه. طبق این پروپوزال، بانک نباید به حساب خودش رمزارز بخره، فقط اگر خواست دارایی رمزارزی مشتریان رو به صورت امانت نگه داره (مثل این صندوق امانات بانک ملی که میری طلاهات رو میذاری توش). ولی اگه خرید، باید معادل کل پولی که بابتش داده رو تو رزرو نگه داره! این یعنی چی؟ یعنی اگه هزار دلار داد و اتریوم خرید، فرض رو بذاره بر اینکه قیمت اتریوم شد صفر دلار! و آماده باشه تا از منابع رزروش جبرانش کنه. (دقت کنید که رزرو، لزوما پول نقد نیست. به دارایی‌های بانک منهای بدهی‌هاش میگن رزروش. دارایی بانک میتونه خیلی چیزها باشه، از جمله سودی که از وام دادن به دست میاره، یا قراره به دست بیاره).

🔸 رزق و روزی بانک‌ها اساسا ازین طریق تامین میشه که منابع رو جمع کنند و با دست پری که دارند، برای خودشون سود بسازند. اگه قرار باشه دست‌شون پرتر از بقیه افراد عادی نباشه، عملا بیزینسی نخواهند داشت. لذا با این قوانین هرچند فعالیت در حوزه کریپتو برای بانک‌ها لزوما ممنوع نمیشه، اما لزوما بلاموضوع میشه. البته در ظاهر نیت خوبی داره، چون به بانک‌ها میگه کریپتو ریسک بالایی داره، اگه میخوای واردش بشی با سرمایه خودت وارد شو نه با سرمایه مشتریان. یعنی اگر اتریوم صفر دلار شد، ضررش رو سهام‌دارت بده، نه سپرده‌گذارت. ولی معنی باطنیش اینه که: اگه میخواید اذیت‌تون نکنیم بهتره عطائش را به لقائش ببخشید.

🔸 یکم باورنکردنیه که کدی که ساتوشی نوشت بساطی درست کرده که تا به چنین مرحله‌ای رسیده. اما هنوز راه طولانی‌ای در پیشه، در نهایت نظم مستقر نمیتونه با واقعیت دنیای جدید کنار بیاد.