کسری ۲۰۰ میلیون متر مکعبی گاز به فولادیها رسید. حل بحران انرژی برعکس سایر بحرانها حتی نیاز به دستور رئیس جمهور هم ندارد با یک سهمیه بندی حل می شود. شرکتهای فولادی هم خوش معامله هستند با اینکه ارزش افزوده فولاد به ازای هر مترمکعب گاز بیشتر از پتروشیمی خوراک با متان است، در صف اول قرار داده شده است.
دولت مشخصا برداشت درستی از عمق مشکلات ندارد و تلاش برای حل هر مشکل جعبه پاندورای دیگر مشکلات را باز می کند. کاهش تولید در عین اینکه راحتترین مسیر است بدترین آثار را دارد. کاهش تولید یعنی کاهش درآمد ارزی، رشد دلار، کاهش تولید ناخالص داخلی، کاهش منابع در اختیار شرکتها و افت سرمایه گذاری آتی، کاهش درآمد صندوق های بازنشستگی و افزایش کسری بودجه، بیکاری بیشتر و ...
اما باید انتظارات از این دولت با این حجم مشکلات را پایین آورد. مشکل گاز با سرمایه گذاری حل می شود. سرمایه گذاری با تعدیل نرخ گاز داخلی و حذف تحریم ها محقق می شود که نه خبری از روابط دوستانه است، نه سرمایه اجتماعی کافی برای افزایش نرخ حامل ها دیده می شود. قدرت خرید مردم هم که ناگفته پیداست.
با این چشم انداز نیاز است در برآورد سود صنایع انرژی بر، تولید معادل ۱ تا ۲ ماه از سال را کسر کنیم (۸ تا ۱۶ درصد تولید نرمال). اگر شرکت ها بتوانند اورهال ها را مدیریت کنند و تولید در ماههایی که بحران نداریم را افزایش دهند تا اندازه ای اثر این افت تولید تعدیل می شود.
میانگین نرخ گاز در هاب های بین المللی به ۵۶ سنت رسیده است که اگر فرمول رعایت شود باید نرخ های بالاتر از ۲۷ سنتی را ببینیم. منتظر نرخ مهر هستیم. البته نرخ های فعلی پایدار نیستند و افت قیمت در سال آینده اثر مثبت بر صنایع دارد.
در بین صنایع صنعت سیمان نیاز دارد رشد ۱۰ تا ۲۰ درصدی را برای جبران هزینه انرژی داشته باشد که در بسیاری از نمادها مشاهده نشده است. رقابت سیمان در اواخر زمستان می تواند عقب افتادگی را جبران کند.