در طول چند دهه گذشته، نابرابری توزیع ثروت در سطح جهان بیشتر شده است.
به گزارش سایت کوین تلگراف، به عنوان مثال، از سال ۲۰۲۲، ۱۰ درصد از آمریکایی‌ها نزدیک به ۷۰ درصد از ثروت ایالات متحده را در اختیار دارند. این بدان معناست که ۹۰ درصد مردم تنها ۳۰ درصد ثروت را به خانه می‌برند. بسیاری از شهروندان همچنین به خدمات بانکی عمومی و خدمات مالی سطح بالا (یعنی خدمات محدود به سرمایه‌گذاران معتبر) دسترسی ندارند.
به عنوان مثال، حواله‌های پولی ۲۰ تا ۳۸.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی کشورهایی مانند السالوادور، هائیتی و تونگا را تشکیل می‌دهند. استیبل کوین‌ها با پشتوانه دلار آمریکا مانند USD Coin (USDC) و Tether (USDT) می‌توانند تضمین کنند که دریافت‌کنندگان بیشتر وجوه انتقال‌یافته را بدون واسطه و با کارمزد پایین دریافت می‌کنند.
در حالی که ممکن است برای بسیاری از افراد صرفهجویی ۲۰ تا ۴۴ دلار اضافی در کارمزد هر تراکنش چندان زیاد به نظر نرسد، اما این رقم تفاوت بزرگی برای افراد در کشورهای در حال توسعه یا با درآمد کم ایجاد می‌کند. به عنوان مثال، متوسط حقوق ماهانه در ونزوئلا تقریبا ۲۵ دلار است.
این پس‌انداز این امکان را برای افراد فراهم می‌کند که از طریق اعضای خانواده که در خارج از کشور کار می‌کنند، زندگی بهتری داشته باشند. علاوه بر این، اعضای خانواده نیز به دلیل کارمزد بسیار پایین و زمان تراکنش سریع رمزارزها، می‌توانند به دفعات بیشتری پول دریافت نمایند.
اما این فقط در مورد دسترسی و کارایی نیست. روی آوردن به دارایی‌های دیجیتال و پیشگیری از نگهداری وجوه نزد بانک و استفاده از خدمات آن، فرهنگ مالی جدید و بالغ‌تری را ایجاد کرده و با تداوم دیجیتالی شدن جوامع، آزادی و امنیت بیشتر را به ارمغان می‌آورد.
درباره دسترسی آسان ارزهای دیجیتال هم می‌توان اینگونه بررسی کرد: در حالی که PayPal یکی از محبوب‌ترین روش‌های دریافت و پرداخت برای فریلنسرها است، کاربران باید حساب خود را به بانک متصل کنند تا پرداخت‌های خود را نقد کنند. این بدان دلیل است که کاربران فقط می‌توانند پول را به حساب‌های بانکی خود برداشت کنند و تنها گزینه این است که پول را با کارت نقدی PayPal خرج کنند. این امر می‌تواند امرار معاش آنلاین را برای افرادی که دسترسی به بانک ندارند، دشوار کند.
برعکس، فناوری بلاکچین به کاربران امکان می‌دهد بدون نیاز به واسطه‌ای مانند بانک، پرداخت‌ها را دریافت کنند. کاربران فقط باید یک کیف پول رمزارزی داشته باشند تا به طور مستقیم از کاربر دیگری وجه دریافت کنند. این موضوع می‌تواند برای فریلنسرها بسیار مفید باشد. به عنوان مثال، اگر یک فریلنسر مامور توسعه یک وبسایت یا ارائه هر سرویس آنلاین دیگری شود، فقط باید کیف پول رمزارزی خود را ارائه دهد. اگر فریلنسرها به بانک دسترسی نداشته باشند، می‌توانند درآمد خود را از طریق دستگاه خودپرداز بیت کوین برداشت کنند.
کوربین فریزر، رئیس خدمات مالی Bitcoin.com، می‌گوید:
ارز دیجیتال روش خوبی برای دریافت پرداخت در ازای خدمات است. این یکی از اصول اولیه بیت کوین بود، حذف واسطه‌ها، کاهش هزینه‌ها و دسترسی جمعیت در سطح جهانی به فرصت‌های جدید به لطف پول اینترنتی جادویی.
او توضیح می‌دهد:
یک چالش قوی در همه‌گیری COVID-۱۹ پذیرش گسترده کار از راه دور بود. از آنجایی که شرکت‌ها به طور طبیعی به سمت استخدام دورکار تکامل می‌یابند، انتظار داریم آن دسته از شرکت‌هایی که پرداخت به صورت کریپتو ارائه می‌دهند، نیروی کار اختصاصی‌تری را جذب کنند.
در نگاهی دیگر، رمزارزها می‌توانند با فراهم کردن دسترسی به ابزارهای مالی برای طیف وسیع‌تری از کاربران، به کاهش شکاف ثروت کمک کنند. ابزارهای مالی متمرکز مانند سهام، اوراق قرضه و شاخص‌ها معمولا از کاربران می‌خواهند که در پلتفرم‌ها ثبت‌نام کنند و اسناد قانونی از جمله اثبات درآمد و جزئیات بانکی را ارائه دهند. اما امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، به کاربران اجازه می‌دهد تا با استفاده از کیف پول خود، با پروتکل‌های مالی مانند استیکینگ، ییلد فارمینگ و پلتفرم‌های وام/قرض درگیر شوند. این امر باعث می‌شود که کاربران کم‌درآمد و افراد در کشورهای در حال توسعه بتوانند سود دارایی‌های خود را به دست آورند و پول قرض دهند یا قرض بگیرند.
مورد بعدی، ضد تورمی بودن رمزارزها است. همانطور که می‌دانیم، تورم قدرت پول فیات یک کشور را کاهش می‌دهد. در نتیجه، مردم کشورهایی مانند ونزوئلا از ارزهای دیجیتال برای مبارزه با ابر تورم استفاده کرده‌اند. ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین طبیعتا ضد تورمی هستند، به این معنی که عرضه آنها در طول زمان کاهش یافته و ارزش و قدرت مصرف آنها افزایش می‌یابد. به عنوان مثال، ۱ بیت کوین در سال ۲۰۱۰، ۰.۴۰ دلار ارزش داشت، در حالی که ارزش ۱ بیت کوین امروزی ۲۰ هزار دلار است.