دماسنج اقتصاد یخ زده!
دیروز در جلسه ای بودم دوستی یک جمله ای گفت که البته میتوان به بخش بزرگی تعمیم داد که تفسیرش یک فاجعه ساختاری است. من عین جمله اش را بدون کم و زیاد اینجا می نویسم و بعد نظر خودم رو اعلام می کنم.
گفت« از روزی که از این طویله بورس رفتم و باهاش "شیبا" خریدم نه تنها ضرر و زیانم جبران شد، بلکه فهمیدم بورس تهران به درد من و امثال من نمیخوره»
از زمان پهلوی تا ابتدای سال ۹۹ ما یک تعدادی کد سهامداری داشتیم، همین تعداد کد سهامداری در ۵ ماه نخست سال ۹۹ وارد بازار شد! و دقیقا در اوج اقبال عمومی مردم به بازار که صد البته به واسطه استیصال و درماندگی از وضعیت بغرنج اقتصادی بوده، با یک شارلاتانیسم ساختاری سرمایه های مردم در بازار بورس پودر شد. کمتر تحلیل گری در تابستان ۹۹ معتقد به ارزندگی بازار سرمایه بود و اینکه به شکل کاملا مصنوعی بازار را برای عوام جذاب نشان دادند بیانگر فساد سیستمی آشکار بود.
در هر حال این اعتماد نیز مثل خیلی از اعتمادهای دیگری که در چند دهه اخیر صورت گرفت اثری از آن وجود ندارد و به طور کلی اعتماد در تمامی بخش ها از بین رفته.
اینکه اعتماد جایی دیگر ، روزی دیگر جوانه بزند یا نزند الان چندان اهمیت ندارد، الان ان چیزی که اهمیت دارد این است که مزه سود کردن در جایی غیر از دماسنج اقتصادی زیر زبان مردم در حال شکل گیری است جایی که سرمایه در حال شکل گرفتن است کمکی به ساختار اقتصادی کشور و بهبود معیشت عموم نمی کند. این وضعیت ساختار اقتصادی را به لبه پرتگاهی می برد که به زعم بنده مدتی هست که از لبه سرخورده است.
دولتمردان اقتصادی امام صادقی عزیز، وضعیت حال حاضر اقتصاد، چاره اش آن جایی است که در واحدهای دروس دانشگاهی تان تعریف نشده است.
به امید روزی که دماسنج اقتصاد نه تنها حالش خوب باشد، بلکه بیانگر حال و روز واقعی ساختار اقتصادی مملکت باشد.